| 
				   
   
						     اژدهای 
						جدید بازاریان در بانک مرکزی اروپا مستقر می شوند 
						
						
						  
				
						
اومانیته هفتۀ اول نوامبر 
نویسند : الیساندرو مانتووان Alessandro 
Mantovan 
                                                                                                                        
 
ترجمه از مهدی شهرتی 
ماریو دراگی می خواهد مثل اژدها آتش ریاضت را پرتاب کند، همانطور که نمایندۀ بانک 
مرکزی اروپا BCE 
ژان کلود تریشهJean-Claude 
Trichet 
کرد. او امتحان خود را پهلوی گولدمن ساکس پس داده است، بانک آمریکایی که به یونان « 
کمک » می کرده تا حسابهایش را برای ورود به یورو جعل کند. 
اگر ماریو دراگی بر روی سندلی رئیس بانک مرکز اروپا بنشیند مدیون وتوی فرانسه بجای 
کاندیدای آلمانی اکسل وبر 
 Axel Weberاست 
که گفته اند « خیلی خشکه »، نگرانی سیلویوبرلوسکونی در مقابل رقابت کنندگان بلقوۀ 
گروهی از « تکنیسین های » حکومت و بخصوص تصویر برجسته اش درمیان ساکنان شبه جزیره، 
و در مواقعی تهمتی که به وسیلۀ «همکاران» شمالی اش به عنوان سهل انگار در مسائل 
مالی به او زده می شود. 
دراگی مردی سخت، محکم، رمزی، فعال در کار، « 
unitalian 
» بطوری که مطبوعات انگلیسی زبان مطرح می کنند، بخصوص مورد علاقۀ بازار مالی در 
اروپا و آمریکا است. در ایتالیا، وقتی که مدیر کل خزانه بین سالهای 1991 تا 2001 
بود ارتقاع پست پیدا کرد آنهم موقعی که خصوصی کردن و ریاضت مالی زیر نفوذ پیمان 
ماستریشتMaastricht 
تحمیل می شد. او با دولتهای وسط چپ یا «تکنیسین ها»، 
مثل کابینۀ برلوسکونی بطور ممتد همکاری می کرده است و تازه موفق شد اعتبار بانک 
ایتالیا را دوباره برقرار کند، که از سال 2006 مشکل داشته است و رسوایی های مدیریت 
آنتونیو فازیوAntonio 
Fazio 
به آن اضافه شده بود تا بتواند ریاستFinancial 
Stability Board 
 (ادارۀ ثبات مالی) که به وسیلۀ ژ20G20
 بوجود آمده است را بدست آورد. او از این 
به بعد « سوپر ماریوSuper-Mario» 
است. از او چنان حرف می زنند که به سادگی خود را در اختیار رسانه ها نمی هد. 
ماریو دراگی، متعهد بزرگ ایتالیا که مطالعاتش را در مدرسۀ معتبر مذهبی رومjésuites 
romains 
به پایان رسانده است، خود را در ظاهر در بازی های سیاسی بی تفاوت 
می داند. او حتی فعالیت کاری در 
درون بانک ایتالیا مثل کارلو آزگلیو �����ا��پی 
Carlo Azeglio Ciampiنداشته 
است، که رهبر موسسه، بعد رئیس دولت «تکنیک» سال 1993-1994 و بعد رئیس جمهور از 
1999تا 2006 بوده است. 
دراگی قبل از هرچیز یک ایتالیایی است که بزرگترین فعالیتهای کاریش را بین ایالات 
متحده و لندن گذرانده است. او مطالعاتش را در 
MIT(موسسۀ 
تکنولوژی ماساشوست 
Massachusetts Institute of Technology 
) بوستون، بپایان رسنده و در جریان رسوم احدایی از فرانکو مودیگلیانی 
Franco Modiglianiنوبل 
گرفته است و در واشنگتن به عنوان مدیر اجرایی بانک جهانی (1984-1990) کار کرده است. 
مرد فدایی بازاریان و ایالات متحده، جذابیت خود را در شهر 
City 
لندنی ها موقعی که معاون رئیس و مدیر اروپایی یکی از بزرگترین بانکهای آمریکایی، 
گولدمن ساکس، بین 2002 و 2005 بود نشان داده است. با وزیر خزانه داری واشنگتن تایم 
گتنر 
Tim Geithner 
و رئیس FED 
بانک مرکزی آمریکا، بن برنانک 
Ben Bernanke
رابطۀ دوستانۀ خوبی دارد. اخیراً به صدر عظم آلمان آنجلا مرکل 
Angela Merkel 
وعده های عملی داده است تا اورا بتواند راضی کند که با ایتالیا که آنجایست، بانک 
مرکزی اروپاBCE
 تا 
کفشهایش جناح راست خواهد ماند، و شدیداً مواظب کوچکترین لرزشهای تورم است. 
 
زیاد مهم نیست که گولدمن ساکس از سال 2000 به دولتمردان یونان برای ماسمالی کردن 
حسابهای عموم برای ورود به منطقۀ یورو کمک کرده است. «سوپر- ماریو» موقعی که جلوی 
پارلمان اروپا در ماه جون گذشته بود اظهار کرد که قراردادهای مطرحه قبل از ورودش به 
بانک آمریکایی امضاء شده بوده است و اینکه هیچ نقشی را در ادامۀ مدیریت بازی نکرده 
است. به عبارت دیگر : نمایندۀ گولدمن ساکس در اروپا در جریان یکی از بزرگترین 
عملیات بانک خودش در غرب نبوده است...  
دراگی در رأس بانک مرکزی اروپا 
BCE، 
مسئول عملی کردن « پشتیبانی » از یونان و کشورهای دیگر « در معرض خطر »، حتی مال 
خودش هم، با همان خط مشی نماینده ژان کلود تریشه 
Jean-Claude Trichetبوده 
است. کسی است که قبل از اینکه در فرانکفورت مستقر شود، با تریشهTrichet
 یک « تقاضا » نامه امضاء می کند و به دولت 
برلوسکونی می دهد تا کسری بودجه را تا 2013 بوسیلۀ اقدامات سخت گیرانه، حتی تا « کم 
کردن مزدهای» بخش عمومی و راحتتر کردن روش های اخراجی مستخدمین به صفر برساند. 
در شبه جزیره، هدف جنبش 
Indignés
« خشمگین » قرار می گیرد که 15 نوامبر 2010 بیشتر از صد هزار نفر را در خیابانهای 
روم به مناسبت تظاهراتی که به خشونت کشیده شده بود جمع کرد. بعضی از جوانان تظاهر 
کننده، دانشجویان و کارگران در وضعیت متزلزل و نامشخص با نام فامیلی بانکیه به شوخی« Draghi 
ribelli » 
(اژدهای انقلابی) معرفی می کردند که شرایط خود را به موسسه های یک کشوری که به 
اصطلاح مستقل است تحمیل می کند.  
  
				
				
یا اینجا 
http://durancetrevaresse.unblog.fr/2011/11/15/goldman-sachs-et-la-grece-une-histoire-de-vampire/ 
  
						  
				  
				 |