|
 
 
 |
|
اتحاد
برای اینکه انسانها متحد شوند باید عامل تعیین کنندۀ اتحاد برای
شرکت کنندگانش مشترک باشد. در جامعۀ استثماری انسانها بر اساس
منافع مادی(پول، مالکیت و مبادله) متحد می شوند. درواقع کارگران و
زحمتکشان برای حقوق(پول، مالکیت) بیشتر متحد می شوند و بفکر طبقه
بندی علمی و یا سازماندهی علمی جامعه نمی افتند. به این فکر نمی
افتند که برای حقوق طبیعی شان باید سیستم را بر اساس آن سازمان
داد، اگر نه، اعتصاب، اعتراض و منقلب شدن و بدست آوردن مقداری مادی
و قدرت خرید، واجب است. ولی مشکل را برای همیشه از بین نمی برد و
هر چند مدت باید اعتصاب و غیره کرد.
آیا انسانها می توانند بصورت همبستگی، هم یاری، برابری(در حقوق
طبیعی) و همکاری با دوستی و عشق به همنوع خود، زندگی کنند ؟ البته
که شدنی است چونکه همۀ عنصر های آن در جامعه یعنی در انسان و روابط
بین انسانها وجود دارند. و آنهم بدون علم یعنی شناخت علمی از
قوانین و مقولات و اسلوبهای علمی امکان پذیر نیست. ساختن هر چیزی
احتیاج به شناخت علمی و اصلوب علمی دارد که از هم جدا نیستند.
برای اینکه انسانها، برای جامعۀ غیر استثماری متحد شوند، باسد از
هردو سیستم اطلاعات علمی را در دست داشته باشند. جامعۀ غیر استثماری را ما جامعۀ هم یاران(کمونیستی) می نامیم. جامعۀ هم یاران براساس شناخت و اصول علمی عمل می شود وباید بشود. رهبر در چنین جامعه ای وجود نمی تواند داشته باشد ولی سازمان دهنده دارد که براساس قوانین علمی ثابت شده عمل می کند. در چنین جامعه ای هیچکس بیشتر از حقوق طبیعی خود هم ندارد. نه شخص تصمیم می گیرد و نه اقلیت و نه اکثریت بلکه فقط علم است که تصمیم می گیرد. در همه جا از اصول علمی بکار برده می شود. جامعه هم براساس علمی طبقه بندی و تقسیم بندی و تجزیه و تحلیل می شود. چنین جامعه ای نمی تواند سیستم سلسله مراتب(هیرارشی) داشته باشد. در چنین جامعه ای هر چیزی برای حقوق طبیعی انجام می شود و آنهم به اندازۀ کافی. تولید هم فقط برای حقوق طبیعی است. در چنین جامعه ای انسانها خود بطور خودکار و تخصصی عمل می کنند. در چنین جامعه ای انسان دو هدف مهم و تعیین کننده دارد. یکی حقوق طبیعی انسان و دیگری کمک و همکاری با طبیعت.
درچنین جامعه ای روابط انسان بر اساس حقوق طبیعی انسانی است. که از
طریق همبستگی، هم یاری و هم کاری قابل حل است. و درواقع هر کسی
بفکر دیگری و برای دیگری است در راه حقوق طبیعی. و برای هر کسی و
هر چیزی به هر شکل و به هر عنوان فقط علم(قوانین و مقولات) است که
تصمیم می گیرد. انسان به آن حد از شناخت و امکانات رسیده است تا
بتواند جامعۀ بشری را حل کند. بلاجبار دانشمندان و یا عالمان(که
قوانین و مقولات علمی را می دانند و بیشتر از حقوق طبیعی شان هم
نخواهند داشت) باید متحد شوند یعنی با هم همکاری، هم یاری و
همبستگی داشته باشند با در نظر گرفتن اصول علمی تا بتوانند جامعه
را به حرکت در آورند. «دانشمندان» را به راحتی می توان با پول
خرید، همیشه همینطوری بوده. این دانشمندان باید بدانند که آنها هم
در امان نخواهند ماند. چونکه نابودی هر چیزی نابودی آنها را هم به
همراه دارد و بلاجبار باخود می برد. خود خواهی و خود محوری و
فردگرایی شان آنها را راحت نخواهند گذاشت.
در واقع اتحا در اینجا :
همکاری ، همبستگی و همم یاری همۀ متحدین در راه جامعۀ هم
یاران(غیر استثماری و علمی) و یا کمونیستی است.
باید از همکاری، هم یاری و همبستگی لذت برد و تشویق کرد و آموزش
داد و بچه ها را به این روش بار آورد و بزرگ کرد. چونکه هستی
انسانها وابسته به آنها است.
|
|
برای باز کردن قطعنامۀ هم یاران بصورت پ. د. ف. اینجا کلیک کنید. این کتاب به زبان فراسه با این نام (Le
défi est lancé!Manifeste du Communisme) و به وسیلۀ (Edition
Baudelaire) و نوشتۀ (Mehdi Shohrati)
چاپ و منتشر شده است. این کتاب را می توان مجانی از آدرس زیر بصورت
پ. د. ف. بدست آورد. |
